Eindeloos lezen of eindeloos scrollen?

Welkom in je nieuwe favoriete feed. In een tijd waarin dagelijks nieuwsberichten verschijnen over ontlezing, is de nieuwe website van de Ongelezen Boeken Club een oneindige stroom waarin je onbegrensd kan scrollen. Of lezen. Wil je een toelichting waarom deze website is zoals die is, lees dan gerust verder. Zo niet, scroll door.

Het internet is inmiddels verworden tot een Skinner-box, een afgebakend psychologisch experiment. Halverwege de vorige eeuw bedacht de Amerikaanse psycholoog Burrhus Frederic Skinner (1904-1990) een volledig gecontroleerde doos waarin een dier geplaatst werd om zo het effect van voedselbeloningen te testen. In deze Skinner-box, inmiddels een begrip in de psychologie, zit een dier (muis of duif) bij een knop. Muis drukt op knop, soms verschijnt er eten, soms niet. Gevolg: muis gaat meer en meer op de knop drukken zodat er meer voedsel verschijnt. Specifiek gedrag levert een beloning op. Zoals psychologen het samenvatten: als de gevolgen van bepaald gedrag gunstig zijn, dan neemt de kans op dat gedrag toe. Laat dat nu precies zijn hoe een steeds groter deel van het internet inmiddels functioneert.

De Skinner-box is een geschikte metafoor voor social media apps, welke ook een afgebakende omgeving vormen die volledig controleerbaar is, maar waarbij jijzelf de muis of de duif bent. Kies zelf maar met welke van deze twee dieren je je het meest identificeert. De rol van waarnemend psycholoog Burrhus Skinner is vervangen door grote, commerciële technologiebedrijven die je volledige gedrag vastleggen. We blijven scrollen, totdat er een primaire beloning verschijnt, iets grappigs, en hop, dan scrollen we direct verder, op zoek naar de volgende beloning. Oneindigheid is de essentie van social media, gretig gebruikmakend van ons zwakke punt: achteloosheid. Ons schermgebruik is volledig geconditioneerd, zelden maken we online een bewuste keuze.

Wat heeft oneindigheid met lezen te maken?

Zowel scrollen als lezen zijn beide alleszins saaie activiteiten, die echter wel allebei voldoening kunnen geven. Maar daar waar scrollen een onmiddellijke, primaire bevrediging geeft, is het genot van het lezen secundair. Het is onmogelijk om beide behoeftes tegelijkertijd te vervullen. De voldoening van het lezen is minder direct, en de activiteit van lezen vergt meer inspanning dan scrollen. Scrollen tijdens het lezen is een onaangename afleiding, en zorgt uiteindelijk voor minder genoegen doordat het de concentratie doorbreekt. Wie op zoek is naar geluk moet dus kiezen: óf scrollen, óf lezen. Scrollend vind je veel sneller en vaker genot, maar de bevrediging van een volledig tot je genomen tekst beklijft veel langer. Toch zwichten wij vaak voor het primaire, verdampende genot van eindeloos scrollen. Ontlezing kent vele facetten, dit is er één van.

De Ongelezen Boeken Club richt zich op teksten die niet gelezen worden. Inmiddels wordt meer dan de helft van alle teksten in ons dagelijks leesgedrag online gelezen. Online lezen is in vele opzichten anders dan lezen van papier. Zodra er van papier gelezen wordt is het interessegebied afgebakend, en zijn de opties beperkt. Online ben je echter permanent afgeleid, op zoek naar iets wat je niet zocht. Hoe langer de tekst, hoe meer die vluchtig gescand in plaats van gelezen wordt. Elke hyperlink vraagt aandacht, en vermindert daarmee je tekstbegrip. Wat voor een effect heeft dit alles op onze hersens, op ons concentratie- en denkvermogen? Als de Ongelezen Boeken Club gaat communiceren via een online kanaal, kan het ontwerp en functioneren van de website niet aan deze aspecten van de online leeservaring voorbij gaan. Hoe langer onze website, hoe groter de kans dat iets onbedoeld gevonden wordt, en vooral: hoe minder ervan gelezen wordt.

Het internet is zoals gezegd verworden tot een Skinner box, en dat maakt dat wij als online lezers nu duiven en muizen zijn in het grootste psychologisch leesexperiment dat ooit heeft plaats gevonden. In een tijd waarin dierproeven vanwege onnodig lijden ter discussie staan, zijn dieren massaal vervangen door mensen, en er is geen hond die er naar kraait. De Ongelezen Boeken Club doet bijzonder graag mee aan dit grootschalige psychologische experiment dat online lezen is.

Eindelijk een goed excuus

Het is vanaf vandaag niet langer noodzakelijk het eindeloze scrollen door je social media apps als excuus aan te dragen waarom je te laat op je afspraak verschijnt, of waarom je iets niet op tijd gedaan hebt. Vanaf nu kun je als legitieme rechtvaardiging aandragen dat je onophoudelijk op de website van de Ongelezen Boeken Club aan het lezen was, geholpen door de eindeloze leeservaring die hier geboden wordt. Eenmaal aangekomen bij het allerlaatste bericht op onze website ben je het allereerste bericht al lang weer vergeten, en lees je automatisch van vooraf aan verder. Je concentratie is nog steeds ver te zoeken, dus wat maakt het uit? In plaats van tijdens een toiletbezoek een spelletje op je telefoon te spelen of door een kansloze fotofeed te bladeren, kan je ook een paar minuten lusteloos scrollen op de website van de Ongelezen Boeken Club en je ondertussen afvragen wat het fundamentele verschil hiertussen is. Is continue scrollen an sich eigenlijk niet gewoon Meditatie Light, een spirituele zoektocht zonder enig bovenzinnelijk bewustzijn? Is er iets anders dat onze huidige tijdsgeest zo goed illustreert dan de continue scroll?

Zo’n eindeloze scroll is niets nieuws en bestond al lang voordat het Web 2.0 ermee aan de haal ging, op tv scrollt het breaking news bij nieuwszenders bijvoorbeeld al decennia eindeloos voorbij. De op deze website getoonde eindeloze scroll ontwikkelt zich voortdurend. Het aantal artikelen op deze website is op het moment van lancering beperkt, maar door het ontwerp van de website toch al eindeloos. Toekomstige berichten worden toegevoegd aan deze eindeloze scroll, en maken het eindeloze telkens eindelozer.

Dit is de ultieme belofte!

Het is een misvatting om scrollen te beschouwen als activiteit die tot doel heeft om een beloning te vinden. Scrollen moet worden beschouwd als een autonome activiteit, een zuiver tijdverdrijf. Scrollen is niets anders dan een uiting van plezierig verlangen. Alleen al omdat we voornamelijk verlangen naar dingen die we niet hebben, heeft scrollen al een duidelijke meerwaarde, en is het een aanwinst voor ons bestaan. Scrollend ben je altijd onderweg naar iets dat je nog niet weet, nog niet kent, nog niet hebt. Zo beschouwend draait het bij scrollen net zo zeer om een belofte als bij het eerstvolgende boek dat je van plan bent te gaan lezen. In beide gevallen ben je nieuwsgierig naar wat komen gaat, alleen wordt scrollen op een veel grotere schaal gedaan dan het lezen van een boek.

Ergens is het ook nog wel te verklaren dat velen hun toevlucht hebben genomen tot scrollen als verrijking van het leven. Als scrollen als spel beschouwd wordt op de manier zoals historicus Johan Huizinga de spelende mens beschouwde, dan bevat scrollen een intrinsieke esthetiek die verder geen doel behoeft te dienen. Je scrolt niet om iets te vinden, maar scrollen an sich is het doel. De echte verrijking is het spel van uitgesteld verlangen. Diens schoonheid wordt gedefinieerd doordat het juist niet draait om een verlangen om iets te vinden, maar om het behouden van het verlangen zelf. Daarmee overtreft deze website elk ongelezen boek. Een ongelezen boek heb je op een gegeven moment uit, en daarmee is het verlangen verdwenen. Begeerte zal echter wél altijd in stand blijven bij een website die daadwerkelijk eindeloos is, waar het verlangen niet kan verdwijnen omdat er nooit een punt van volledige verzadiging bereikt kan worden. Altijd blijft de kans op een beloning.

De website van de Ongelezen Boeken Club is niet gepersonaliseerd zoals social media dat natuurlijk wel is. In het Web 2.0 is ieders feed zogenaamd uniek, en zijn alle getoonde posts en advertenties afgestemd op je eigen likes. Jouw feed is uniek, door grote technologieconcerns aangepast op jouw eigen online surfgedrag en interesses, bepaald door welke profielen je bekijkt, welke reacties je plaatst, wie je volgt, je zoektermen, welke posts je deelt, wat je bekijkt. De feed die je hier ziet op website van de Ongelezen Boeken Club is echter meer vergelijkbaar met een boek, elke bezoeker krijgt exact hetzelfde exemplaar te zien. One feed for all.

Op het gebied van gedragstherapie gaat de website van de Ongelezen Boeken Club één stap verder dan social media, waar specifiek gedrag wordt beloond met her en der een klein snoepje. We brengen je echter geen losse beloningen (bijvoorbeeld in de vorm van een grappig filmpje van een kat die een boek al dan niet leest), maar het lezen van de gehele website is de beloning. Alles is mentaal. Een immateriële beloning is immers altijd een interne aangelegenheid, die slechts geactiveerd kan worden door een externe prikkel als social media. Waarom zou je echter die extrinsieke stimulans nodig moeten hebben? Nou dan. Pas als je je hier van bewust bent, komt het besef dat de snoepjes die je her en der tegenkomt niet de beloning zijn, maar het echte suikergoed is het feit dat je op zoek bent naar snoepjes. De enige vraag is dus of jij in staat bent jezelf deze mentale bevrediging te verschaffen.

Mental Junky Skinner Box

Op zoek naar bevrediging is deze website een Mental Junky Skinner Box waarin je eindeloos kan blijven scrollen, maar de bevrediging echt uit jezelf moet halen. In het laboratorium bevatte de oorspronkelijke Skinner-box een ‘cumulative recorder’, een lange, horizontale rol papier waarop een apparaat de frequentie van responsen grafisch vastlegde. Een dergelijke recorder ontbreekt echter op deze website, en maakt dit leesexperiment nog zinlozer dan je social media. Wij leggen je leesgedrag niet vast, registreren je voorkeuren niet, verkopen je data niet; deze website is een Skinner-box zonder waarnemend psycholoog.

Hierdoor is er geen enkele reden om tijdens het bezoeken van deze website je af te vragen of het wel verstandig is om je oog iets langer op een bepaalde tekst, afbeelding of filmpje te laten vallen, omdat je leesgedrag niet direct je advertentie-algoritme beïnvloedt. Dat is in de hedendaagse digitale wereld zeker niet meer vanzelfsprekend. Je kan op deze website gewoon lezen, scrollen, en kijken zonder achterdochtig te zijn wat jouw lees- en scrollgedrag voor invloed heeft op de aan jou gepresenteerde inhoud. Hoe achtelozer een website bezocht wordt, hoe beter, want hoe meer er gescrold zal worden. Ook mensen die niet lezen behoren tot de achterban van de Ongelezen Boeken Club, en die mensen verdienen evenveel respect en aandacht als achtenswaardige lezers.

Zoals dichter Leo Herberghs in 1990 een handleiding voor actief niet-zwemmen schreef, zo is de website van de Ongelezen Boeken Club ook gericht op actieve niet-lezers. Door het gebrek aan registratie kan het eindeloze scrollen op deze website pas echt achteloos gebeuren, waardoor de kans groter is dat de hier gepresenteerde teksten ongelezen zullen blijven. Scrollers zijn echte niet-lezers, de mentale verslaving van het scrollen kan voor sommigen bevredigender zijn dan die van het daadwerkelijke lezen. Mental Junky to the max.

De echte lezers zijn niet-lezers

Is het eigenlijk wel mogelijk om te spreken van lezers en niet-lezers? Dat lijkt bij nader inzien een meerduidig verhaal. Niet-lezen betekent niet direct dat er niet gelezen wordt, en vice versa betekent actief lezen niet direct dat alles begrepen en in de juiste context geplaatst kan worden. Het beeld van niet-lezers lijkt voor de hand liggend, maar een algehele niet-lezer is moeilijker te vinden dan je denkt. Tegelijkertijd zal ook de meest doorwrochte lezer meer boeken niet lezen dan wel, wat de vraag oproept of iemand die meer niet-leest dan wel-leest nog steeds een lezer genoemd kan worden. Om een boek echt te begrijpen is het allereerst niet van belang om het te lezen, maar om het in de juiste context te kunnen plaatsen tot andere boeken. Is de echte lezer niet juist diegene die geen boek meer leest, maar alleen veel van boeken weet?

Toch durven wij te beweren dat onze achterban uit zowel lezers als niet-lezers bestaat, dus beide groepen moeten op deze website evenveel aan haar trekken komen. Deze Mental Junky Skinner Box is namelijk wel in een vormgeving gegoten waarbij de conventies van leesbaarheid en toegankelijkheid centraal staan. Diegene die nog het concentratievermogen heeft om online langere teksten tot zich te kunnen nemen – Wie kan dat nog? Wie heeft bijvoorbeeld deze tekst in zijn geheel tot hier gelezen? – wordt hier uitstekend op zijn wenken bediend door de verfijnde typografie en een vormgeving die alle leesconventies respecteert. Het lettertype, de corpsgrootte en regelafstand, het sobere afleidingsvrije ontwerp, het aantal letters per regel, de ingetogen en contrastrijke kleurstelling, de afwezigheid van alomtegenwoordige advertenties, de witruimtes rondom de tekst, deze prikkelarme vormgeving is afgestemd op een zo prettig mogelijke leeservaring, zowel op mobiele telefoons, als tablets en desktop computers.

Met andere woorden, diegene die diep wil lezen kan hier prima terecht, maar ook diegene die alleen lekker door wil scrollen kan hier prima wat tijd verdoen en zijn beloningscentrum laten prikkelen door wat dopamine. Zodoende bedient deze website twee verschillende doelgroepen tegelijkertijd, alle lezers & alle niet-lezers.

Plato schetst de ziel als een gevleugelde paardenspan die door twee paarden aparte richtingen op wordt getrokken. Het ene paard is de wil, en luistert naar wat de menner – de ratio – hem oplegt. Het andere paard stelt het verlangen voor, is wispelturig en wild, en stuurt ons omlaag. Het ene paard dat de wil representeert, kan in dit verband staan voor onze wil om boeken te lezen, onze ware bestemming. Het andere, nukkige paard trekt ons naar beneden, op zoek naar behoeftebevrediging. In de context van lezen is dat actief niet-lezen doordat we weerloos zijn tegen afleiding en verleiding, en online betekent dat dus scrollen en klikken in plaats van lezen.

Klassieke dualiteit

De website van de Ongelezen Boeken Club, een club met paradoxale grondbeginselen, omarmt de schijnbare tegenstrijdigheid dat lezers en niet-lezers verenigd kunnen worden als yin en yang. Iedereen die accepteert dat het huidige internet, dat gedicteerd is door grote technologieconcerns, ons vermogen tot autonoom denken reduceert, kan op deze website prima terecht door eindeloos en lusteloos te blijven scrollen. De kunstmatige drug die scrollen heet, resulterend in een permanente roes en ogenschijnlijk geluk, wordt vanaf nu niet alleen meer kosteloos verstrekt door multinationals die daarvoor je privacy kapen, maar ook door de Ongelezen Boeken Club die daarvoor niets terug verlangt. Echter, ook diegene die zichzelf wijsmaakt nog wél over het vermogen tot autonoom denken te beschikken, zich geconcentreerd wil verdiepen door lange teksten te lezen en intellectueel uitgedaagd te worden, kan op deze zelfde website terecht.

Het centraal stellen van deze klassieke dualiteit in de opzet van deze website benadrukt dat lezers en niet-lezers geen onafhankelijke entiteiten zijn, maar juist complementair aan elkaar zijn. Deze website verenigt mensen die bewust willen leven met mensen die onbewust leven, is hiermee een prima communicatiekanaal voor ons met onze lezers, en jij kan lekker scrollen, scrollen, scrollen. Rest alleen de vraag: doe je dat piepend of koerend?

Dit artikel is gepubliceerd ter gelegenheid van de lancering op 18 juli 2024 van de nieuwe, door Jack Broeders ontwikkelde website van de Ongelezen Boeken Club

Categorised in: Bulletin

This post was written by Bas Jacobs